BIULETYNY

| Biuletyny Stowarzyszenia 2003r.

| Warszawa, czerwiec 2003r. Nr 1
| Warszawa, lipiec 2003r. Nr 2
| Warszawa, sierpień 2003r. Nr 3
| Warszawa, wrzesień„ 2003r. Nr 4
| Warszawa, październik 2003r. Nr 5
| Warszawa, listopad 2003r. Nr 6
| Warszawa, grudzień 2003r. Nr 7

| Biuletyny Stowarzyszenia 2004r.

| Warszawa, styczeń 2004r. Nr 8
| Warszawa, luty 2004r. Nr 9
| Warszawa, marzec 2004r. Nr 10
| Warszawa, kwiecień 2004r. Nr 11
| Warszawa, maj 2004r. Nr 12
| Warszawa, czerwiec 2004r. Nr 13
| Warszawa, lipiec 2004r. Nr 14
| Warszawa, sierpień 2004r. Nr 15
| Warszawa, wrzesień 2004r. Nr 16
| Warszawa, październik 2004r. Nr 17
| Warszawa, listopad 2004r. Nr 18
| Warszawa, grudzień 2004r. Nr 19

| Biuletyny Stowarzyszenia 2005r

| Warszawa, styczeń 2005r. Nr 20
| Warszawa, luty 2005r. Nr 21
| Warszawa, marzec 2005r. Nr 22
| Warszawa, kwiecień 2005r. Nr 23
| Warszawa, maj 2005r. Nr 24
| Warszawa, czerwiec 2005r. Nr 25
| Warszawa, lipiec 2005r. Nr 26
| Warszawa, sierpień 2005r. Nr 27
| Warszawa, wrzesień 2005r. Nr 28
| Warszawa, październik 2005r. Nr 29
| Warszawa, listopad 2005r. Nr 30
| Warszawa, grudzień 2005r. Nr 31

| Biuletyny Stowarzyszenia 2006r

| Warszawa, styczeń 2006r. Nr 32
| Warszawa, luty 2006r. Nr 33
| Warszawa, marzec 2006r. Nr 34
| Warszawa, kwiecień 2006r. Nr 35
| Warszawa, maj 2006r. Nr 36
| Warszawa, czerwiec 2006r. Nr 37
| Warszawa, lipiec 2006r. Nr 38
| Warszawa, sierpień 2006r. Nr 39
| Warszawa, wrzesień 2006r. Nr 40
| Warszawa, październik 2006r. Nr 41
| Warszawa, listopad 2006r. Nr 42
| Warszawa, grudzień 2006r. Nr 43

| Biuletyny Stowarzyszenia 2007r

| Warszawa, styczeń 2007 r. Nr 44
| Warszawa, luty 2007 r. Nr 45
| Warszawa, marzec 2007 r. Nr 46
| Warszawa, kwiecień 2007 r. Nr 47
| Warszawa, maj 2007 r. Nr 48
| Warszawa, czerwiec 2007 r. Nr 49
| Warszawa, lipiec 2007 r. Nr 50
| Warszawa, sierpień 2007 r. Nr 51
| Warszawa, wrzesień 2007 r. Nr 52
| Warszawa, październik 2007 r. Nr 53
| Warszawa, listopad 2007 r. Nr 54
| Warszawa, grudzień 2007 r. Nr 55

| Biuletyny Stowarzyszenia 2008r

| Warszawa, styczeń 2008 r. Nr 56
| Warszawa, luty 2008 r. Nr 57
| Warszawa, marzec 2008r. Nr 58
| Warszawa, kwiecień 2008r. Nr 59
| Warszawa, maj 2008r. Nr 60
| Warszawa, czerwiec 2008r. Nr 61
| Warszawa, lipiec 2008r. Nr 62
| Warszawa, sierpień 2008r. Nr 63
| Warszawa, wrzesień 2008r. Nr 64
| Warszawa, październik 2008r. Nr 65
| Warszawa, listopad 2008r. Nr 66
| Warszawa, grudzień 2008r. Nr 67

| Biuletyny Stowarzyszenia 2009r

| Warszawa, styczeń 2009r. Nr 68
| Warszawa, luty 2009r. Nr 69
| Warszawa, marzec 2009r. Nr 70
| Warszawa, kwiecień 2009r. Nr 71
| Warszawa, maj 2009r. Nr 72
| Warszawa, czerwiec 2009r. Nr 73
| Warszawa, lipec 2009r. Nr 74
| Warszawa, sierpień 2009r. Nr 75
| Warszawa, wrzesień 2009r. Nr 76
| Warszawa, październik 2009r. Nr 77
| Warszawa, listopad 2009r. Nr 78
| Warszawa, grudzień 2009r. Nr 79

| Biuletyny Stowarzyszenia 2010r

| Warszawa, styczeń 2010r. Nr 80
| Warszawa, luty 2010r. Nr 81
| Warszawa, marzec 2010r. Nr 82
| Warszawa, kwiecień 2010r. Nr 83
| Warszawa, maj 2010r. Nr 84
| Warszawa, czerwiec 2010r. Nr 85
| Warszawa, lipiec 2010r. Nr 86
| Warszawa, sierpień 2010r. Nr 87
| Warszawa, wrzesień 2010r. Nr 88
| Warszawa, październik 2010r. Nr 89
| Warszawa, listopad 2010r. Nr 90
| Warszawa, grudzień 2010r. Nr 91

| Biuletyny Stowarzyszenia 2011 r.

| nr 92 styczeń 2011
| nr 93 luty 2011
| nr 94 marzec 2011
| nr 95 kwiecień 2011
| Nr 96 maj 2011 r.
| Nr 97 czerwiec 2011 r.
| Nr 98 lipiec 2011 r.
| Nr 99 sierpień 2011 r.
| nr 100, wrzesień 2011 r.
| nr 101, październik 2011 r.
| nr 102, listopad 2011 r.
| nr 103, grudzień 2011 r.

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2012

| nr 104, styczeń 2012 r.
| nr 105, luty 2012 r.
| nr 106, marzec 2012 r.
| nr 107, kwiecień 2012
| nr 108, maj 2012 r.
| nr 109, czerwiec 2012 r.
| nr 110, lipiec 2012
| nr 111, sierpień 2012
| nr 112, wrzesień 2012 r.
| nr 113, październik 2012 r.
| nr 114, listopad 2012 r.
| nr 115, grudzień 2012 r.

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2013

| nr 116, styczeń 2013 r.
| nr 117, luty 2013 r.
| nr 118, marzec 2013 r.
| nr 119,kwiecień 2013 r.
| nr 120, maj 2013 r.
| nr 121, czerwiec 2013 r.
| nr 122, lipiec 2013 r.
| nr 123, sierpień 2013 r.
| nr 124, wrzesień 2013 r.
| nr 125, październik 2013
| nr 126, listopad 2013
| nr 127, grudzień 2013

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2014

| nr 128, styczeń 2014 r.
| nr 129, luty 2014 r.
| nr 130, marzec 2014
| nr 131, kwiecień 2014
| nr 132, maj 2014
| nr 133, czerwiec 2014
| nr 134, lipiec 2014
| nr 135, sierpień 2014 r.
| nr 136, wrzesień 2014 r.
| nr 137, październik 2014 r.
| nr 138, listopad 2014 r.
| nr 139, grudzień 2014 r.

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2015

| nr 140, styczeń 2015 r.
| nr 141, luty 2015 r.
| nr 142, marzec 2015
| nr 143. kwiecień 2015
| nr 144, maj 2015
| nr 145, czerwiec 2015 r.
| nr 146, lipiec 2015 r.
| nr 147, sierpień 2015 r.
| nr 148, wrzesień 2015 r.
| nr 149, październik 2015 r.
| nr 150, listopad 2015 r.
| nr 151, grudzień 2015 r.

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2016

| nr 152 styczeń 2016 r.
| nr 153 luty 2016 r.
| nr 154, marzec 2016 r.
| nr 155, kwiecień 2016 r.
| nr 156, maj 2016 r.
| nr 157, czerwiec 2016 r.
| nr 158, lipiec 2016 r.
| nr 159 sierpień 2016 r.
| nr 160 wrzesień 2016 r.
| nr 161, październik 2016 r.
| nr 162, listopad 2016 r.
| nr 163, grudzień 2016 r.

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2017

| nr 164, styczeń 2017
| nr 165, luty 2017
| nr 166, marzec 2017
| nr 167, kwiecień 2017
| nr 168, maj 2017
| nr 169, czerwiec 2017
| nr 170, lipiec 2017
| nr 171, sierpień 2017
| nr 172, wrzesień 2017
| nr 173, październik 2017
| nr 174, listopad 2017
| nr 175, grudzień 2017

| Biuletyny Stowarzyszenia, rok 2018

| nr 176, styczeń 2018 r.
| nr 177, luty 2018 r.
| 178, marzec -czerwiec 2018 r.
NEWSLETTER
Zapisz się aby otrzymywać Biuletyn
na swojoją skrzynkę e-mail.
  • O Stowarzyszeniu
  • Zarzad
  • Statut
  • Artykuly
  • Opinie
  • Aktualności
  • Z działalności
  • Kontakt
Warszawa, sierpień 2004r. Nr 15

Tresc Biuletynu Stowarzyszenia sierpień 2004


Biuletyn Miesięczny

Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego
Warszawa, sierpień 2004. Nr 15.

Zapraszam do lektury kolejnego wakacyjnego numeru Biuletynu Miesięcznego Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE. Mimo wakacji, znowu musimy podjąć tematy mało wakacyjne. Rząd skierował do sejmu kolejny projekt ustawy podważający istotne fundamenty reformy systemu ubezpieczeń społecznych. Tym razem zmiany mają dotyczyć ZUS i likwidacji odrębnych funduszy w ZUS. Tymczasem były one tym elementem, który dzięki podziałowi składki i odrębnemu zarządzaniu poszczególnymi ubezpieczeniami w ramach wyodrębnionych funduszy pozwalał na racjonalizację wydatków i ewentualną obniżkę składki. Niestety rząd proponuje skreślenie art. 55 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i powrót do stanu sprzed reformy w tym zakresie. Równocześnie Fundusz Rezerwy Demograficznej i tak już drastycznie okrojony stałby się całkowitą fikcją. Zmiany te mają odbyć się w sytuacji, gdy ZUS, mimo deklaracji, nie wywiązuje się ze swoich ustawowych obowiązków i nie przekazuje do OFE składek za matki przebywające na urlopach macierzyńskich i wychowawczych tłumacząc się brakiem właściwej procedury. Przedstawiamy też kolejną interpelację posła Artura Zawiszy.

Prezes Stowarzyszenia:

Dr Cezary Mech
Dokumentacja


Warszawa, 26 lipca 2004 r.

Stowarzyszenie Rynku Kapitałowego UNFE
Ul. Korzystna 7
03-623 Warszawa
www.srkunfe.friko.pl
pelc@skrzynka.pl
KRS 0000158667

List otwarty w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zawartego w druku sejmowym nr 2790

Sejm ma zająć się na najbliższym posiedzeniu rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zawartego w druku sejmowym nr 2790. Projekt ten w art. 1 pkt 8 przewiduje skreślenie art. 55 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym w ramach FUS wyodrębnia się fundusze:
1) emerytalny, z którego finansowane są wypłaty emerytur,
2) rentowy, z którego finansowane są wypłaty rent z tytułu niezdolności do pracy, rent szkoleniowych, rent rodzinnych, dodatków do rent rodzinnych dla sierot zupełnych, dodatków pielęgnacyjnych, zasiłków pogrzebowych oraz świadczenia zlecone Zakładowi do wypłaty podlegające finansowaniu z budżetu państwa, a także wydatki na prewencję rentową,
3) chorobowy, z którego finansowane są świadczenia określone w odrębnych przepisach
4) wypadkowy, z którego finansowane są świadczenia określone w odrębnych przepisach, a także koszty prewencji wypadkowej określone w odrębnych przepisach,
5) rezerwowe dla:
a) ubezpieczeń rentowych oraz chorobowego,
b) ubezpieczenia wypadkowego.
Skreślenie art. 55 oznacza likwidację jednego z fundamentów reformy emerytalnej, czyli podziału składki i odrębnego administrowania poszczególnymi rodzajami ubezpieczeń społecznych. Po skreśleniu art. 55 wszystkie środki będą trafiały do „wspólnego wora”, co w praktyce uniemożliwi racjonalne gospodarowanie tymi środkami i oszczędności w poszczególnych rodzajach ubezpieczeń społecznych.
Z tych przyczyn Stowarzyszenie Rynku Kapitałowego UNFE opowiada się przeciw projektowi skreślenia art. 55 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Paweł Pelc

Wiceprezes Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE

Ewa Tomaszewska

Wiceprezes Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE

Dokumentacja
Ewa Tomaszewska 26 lipca 2004 roku


Opinia o projektach ustaw:
- o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych
ustaw – druk sejmowy nr 2766,
- o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych oraz niektórych innych ustaw – druk sejmowy nr 2789,
- o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych – druk sejmowy nr 2790

Te trzy projekty ustaw należy traktować jako blok i rozpatrywać łącznie.
W związku z trudnościami budżetowymi państwa stanowią one próbę nałożenia na pracowników dodatkowego niejawnego opodatkowania. Kosztem dodatkowym, jaki z tego tytułu miałoby ponieść społeczeństwo, byłoby zaprzepaszczenie efektów reformy systemu ubezpieczeń społecznych i podważenie sensu dialogu społecznego. Postaram się tezy tej dowieść.

Jedną z najistotniejszych regulacji w nowym systemie było rozdzielenie ryzyk, by każdy z rodzajów ubezpieczeń mógł się rozwijać zgodnie ze swoją logiką, co zarazem zapewniałoby mu racjonalizację kosztów.

Najszybciej efekty samonaprawczej natury nowego systemu można było dostrzec w ubezpieczeniu chorobowym. W ciągu ostatnich kilku lat w funduszu chorobowym pojawiły się wysokie oszczędności – niemal 0,5 mld zł. rocznie.
Jak podaje rząd w uzasadnieniu do projektu ustawy, liczba dni zasiłkowych finansowanych z FUS od 2000 roku utrzymuje się na stałym poziomie, a finansowanych przez pracodawców – maleje. Nic w tym dziwnego – liczba dni absencji chorobowej finansowanych przez pracodawcę spadła z 35 do 33.
Pracownicy pod presją ponad 20 % bezrobocia unikają korzystania ze zwolnień lekarskich. Zarazem warto wziąć pod uwagę, że składki na fundusz chorobowy (2,45 %) do ZUS wpłacają wyłącznie pracownicy. Obciążenia ponoszą solidarnie pracownicy i pracodawcy, przy czym pracodawcy ponoszą koszt pierwszych 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym. Zasiłki w następnych dniach choroby wypłaca ZUS.
Wydatki ZUS są istotnie niższe niż wpływy ze składek. W tej sytuacji można podnieść wysokość świadczeń, obniżyć składkę lub, zachowując ostrożność, nie wprowadzać zmian do systemu – oszczędność może się przydać w przypadku epidemii.

Tymczasem rząd postuluje konieczność obniżenia świadczeń chorobowych! Wskazuje zarazem na wzrost liczby dni absencji chorobowej w 2003 roku. To szczególna przewrotność, albowiem to z winy władz państwowych weszło w życie generujące patologiczne zachowania rozwiązanie wprowadzające pierwszy niepłatny dzień choroby. Trudno zatem w sposób uczciwy przyjmować ten okres jako porównawczy! Szczególny wydźwięk ma użycie tego argumentu przez rząd przeciw pracownikom. Mimo skutków tego wadliwego rozwiązania wpływy ze składek były wyższe, niż wydatki. Pracownicy zapłacili za błąd rządu i parlamentu.

Dziś istnieje podział na fundusze w zależności od ryzyk ubezpieczeniowych i można te zależności pokazać. Dlatego rząd dąży do likwidacji odrębnych funduszy („art. 55 skreślić”). Wrzuciwszy wszystkie składki do jednego worka nie będzie można udowodnić, że któryś z funduszy działa racjonalnie, na którymś tworzą się nadmierne oszczędności, a w którymś powstają braki. Nie będzie można przedstawić właściwej diagnozy i podjąć racjonalnych działań naprawczych.
Za to można będzie przejąć nadwyżkę do budżetu lub obniżyć dotację wynikającą z zobowiązania ustawowego.

Zrozumiałe jest, że konieczność wysokich dopłat do funduszu emerytalnego w związku z budową II filara poważnie obciąża budżet państwa, co musi budzić niepokój rządu, ale w chwili rozpoczęcia prac nad reformą fakt ten był znany i nie jest to powód usprawiedliwiający działania oszukańcze. Uczciwiej byłoby zmienić strukturę składki. Ponadto warto wziąć pod uwagę fakt, że szybko maleje tempo wzrostu dopłat z budżetu państwa do FUS z tytułu składek przekazywanych do Otwartych Funduszy Emerytalnych. Nie chaotyczne zmiany prawa rujnujące podjętą, trudną i kosztowną reformę systemu ubezpieczeń społecznych, ale raczej analiza dynamiki tworzenia się drugiego filara i racjonalna analiza skutków kontynuacji, bądź zawieszenia reformy w długim okresie czasu może pomóc w rozwiązaniu tego problemu.

Warto przypomnieć, że reforma systemu ubezpieczeń społecznych oparta była o porozumienie partnerów społecznych – Pełnomocnikiem Rządu ds. reformy był wówczas prof. Jerzy Hausner, obecny wicepremier. Fakt naruszenia tego porozumienia ma więc szczególną wagę. „Nie można oczekiwać pełnego poparcia partnerów społecznych dla projektowanej ustawy” – to szczególny opis ostrego sprzeciwu partnerów społecznych, zawarty w uzasadnieniu ustawy, przekazanym Sejmowi.

Następną istotną zmianą jest praktycznie likwidacja Funduszu Rezerwy Demograficznej. Najpierw nastąpiło obniżenie składki z 1 % do 0,1 %. Dziś proponuje się całkowitą likwidację wpłat na ten Fundusz. Dopuszcza się bowiem (druk 2790) finansowanie wpłat z nadwyżek wpłat na ubezpieczenie emerytalne. Tymczasem sposób wdrażania reformy przewiduje przez długi okres dopłaty (dotacje) do ubezpieczenia emerytalnego – w ten sposób buduje się II filar. Zapis w zmianie 10 b świadczy o naigrawaniu się jego autora z ubezpieczonych, ale i z parlamentarzystów.

Druk 2766 przewiduje obniżenie zasiłków chorobowych pracownikom oświaty, szkolnictwa wyższego i nauki, a także likwiduje możliwość przedłużania okresu zasiłkowego o dalsze trzy miesiące w wypadkach, gdy takie przedłużenie rokuje powrót do zdrowia i do pracy, co w praktyce oznacza wypychanie na rentę ludzi, którzy mogliby po dłuższej rehabilitacji wrócić do pracy.

Obniża się również zasiłki w okresie niezdolności do pracy z powodu wypadku w drodze do i z pracy likwidując zarazem kategorię wypadku w drodze do i z pracy. Pozwolę tu sobie przypomnieć, że w trakcie przesuwania zapisów, dotyczących tych wypadków z ustawy wypadkowej, przedstawiciele rządu zarzekali się, że nie spowoduje to ograniczeń w wysokości tych zasiłków. To kolejny dowód na działania rządu w złej wierze.

Jedynymi korzystnymi rozwiązaniami są:
- dostosowanie naszego prawa do wymogów Konwencji MOP nr 102 poprzez wydłużenie okresu zasiłkowego do 182 dni (minimalny dopuszczalny okres zasiłkowy),
- rozszerzenie uprawnień do zasiłku 100 % na dawców komórek, tkanek i narządów.

Druk nr 2789 przede wszystkim zawiera wydłużenie wieku emerytalnego kobiet stopniowo do lat 65 – nie ma przyzwolenia społecznego na tę zmianę.
Ponad 90 % kobiet jest jej przeciwnych.

Ewa Tomaszewska

Dokumentacja – interpelacje i zapytania posła A. Zawiszy w sprawach funkcjonowania rynku emerytalnego w Polsce (3)
Warszawa, 5 lipca rP 2004
Artur Zawisza
Szanowny Pan
Krzysztof Pater
Minister Polityki Społecznej
Zwracam się do Pana z interpelacją w sprawie planów ustawowych związanych z wypłatą emerytur ze środków zgromadzonych przez otwarte fundusze emerytalne.
Coraz mniej czasu zostało, aby parlament przyjął przepisy prawne dotyczące wypłacania emerytur ze środków gromadzonych w drugim filarze ubezpieczeń społecznych. Dotychczas wydawało się, że zgodnie z wielokrotnymi zapowiedziami instytucjami finansowymi wypłacającymi emerytury będą prywatne zakłady emerytalne. Tymczasem z Pańskich ostatnich wypowiedzi wynika, że w Ministerstwie Polityki Społecznej opracowywana jest nowa koncepcja dotycząca tego zagadnienia. Wedle Pańskiej wypowiedzi dla „Parkietu” (23. czerwca br.): „Ustawa będzie oparta na partnerstwie publiczno-prywatnym i te działania, które nie generują kosztów, będą powierzone instytucjom prywatnym”. Z kolei w następnej wypowiedzi dla „Parkietu” (30. czerwca br.) mówi Pan: „Do końca roku powinniśmy przygotować projekt ustawy”.
W związku z powyższymi wypowiedziami pragnę Pana zapytać:
• co spowodowało zmianę koncepcji w Ministerstwie Polityki Społecznej i jakie inne zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych musiałoby powodować wejście w życie nowej koncepcji?;
• jakie są główne założenia do projektu ustawy, co przemawia za przyjęciem tych założeń i w jakiej formie są one poddawane konsultacji społecznej?;
• czy w Ministerstwie Polityki Społecznej znana jest koncepcja przedstawiona w raporcie „Bezpieczeństwo dzięki emeryturze” opracowanym w Urzędzie Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi przed dwoma laty i jak jest ona oceniana?;
• kiedy i jakie przepisy dotyczące otwartych funduszy emerytalnych typu B zostaną przedstawione jako nowelizacja ustawy o organizacji i funkcjonowaniu otwartych funduszy emerytalnych?

Z działalności Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE:


Stowarzyszenie wystosowało 26 lipca 2004 r. List otwarty w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zawartego w druku sejmowym nr 2790.

List został opublikowany w Gazecie Ubezpieczeniowej nr 31 z 3 sierpnia 2004 r.


Wynagrodzenia członków zarządów powszechnych towarzystw emerytalnych


Wg danych KNUiFE przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto członka zarządu powszechnego towarzystwa emerytalnego wynosiło 39 800 PLN w roku 2002 i 37 000 PLN w roku 2003.


Zarząd Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE
Prezes – Dr Cezary Mech
Wiceprezes – Ewa Tomaszewska
Wiceprezes – Paweł Pelc

Adres Stowarzyszenia:
Stowarzyszenie Rynku Kapitałowego UNFE
Ul. Korzystna 7
03-623 Warszawa
www.srkunfe.friko.pl
e-mail:
pelc@skrzynka.pl
Biuletyn Miesięczny

Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego


 




Copyright (c) 2010-2014 srkunfe.pl
Projekt: BxM Multimedia
tworzeniestron.biz BxM Administrator
Stowarzyszenie Rynku Kapitałowego UNFE
Polityka Cookies